Szukaj w serwisie
    
   Najważniejsze narzędzia
Produkty wymagaj±ce CE
- akty prawne, informacje
Wyszukiwarka norm zharmonizowanych
Aktualno¶ci CE
Prenumerata aktualno¶ci
    
   CE - przewodnik
Oznakowanie CE: podstawy prawne, ważne terminy
Nowe i Globalne Podej¶cie
Dyrektywy Nowego Podej¶cia i normy zharmonizowane
Ważne zagadnienia - najczę¶ciej zadawane pytania
Oznakowanie CE: paszport na rynki Unii Europejskiej
Jakie wyroby musz± mieć oznakowanie CE
Krok po kroku do oznakowania CE
    
   Eksperci serwisu
Archiwum pytań i odpowiedzi
Masz pytania - zwróć się o pomoc do Zespołu Ekspertów
    
   Przewodniki
Maszyny
Emisja hałasu
Sprzęt niskonapięciowy
Urz±dzenia ci¶nieniowe
¦rodki ochrony indywidualnej
    
   Zamówienia publiczne
Aktualno¶ci
Komentarze
Kwartalnik
 
Forum
    

  CE - przewodnik
 
Oznakowanie CE: podstawy prawne, ważne terminy/ Nowe i Globalne Podej¶cie
  Wzajemne uznawanie przepisów technicznych w krajach Unii Europejskiej

Swobodny przepływ towarów to, obok zasad swobodnego przepływu osób, kapitału i usług, fundament wspólnego rynku europejskiego. Prawodawstwo europejskie d±ży do niwelowania barier w handlu oraz do wzajemnego uznawania i ujednolicenia procedur handlowych, technicznych i innych. W handlu takie ewentualne bariery i uci±żliwo¶ci mog± powstać m.in. w efekcie przyjmowania różni±cych się od siebie krajowych norm i przepisów technicznych. Dlatego też jednym z głównych celów porozumień traktatowych była liberalizacja handlu (czyli eliminacja barier w swobodnym przepływie towarów między sygnatariuszami traktatów).

W artykułach 28 i 29 Traktatu ustanawiaj±cego Wspólnotę Europejsk± w 1957 roku czytamy, że w obrotach między państwami członkowskimi zakazane s± ograniczenia ilo¶ciowe w przywozie (wywozie) oraz wszelkie podobne im w skutkach ¶rodki. Jest to więc zakaz nakładania ograniczeń ilo¶ciowych lub równoważnych w obrocie towarowym między państwami członkowskimi. Zasad± jest, że wyrób umieszczony na rynku zgodnie z prawem w jednym z państw UE nie może być kwestionowany przez pozostałe państwa członkowskie UE. Wyroby legalnie wytworzone lub wprowadzone na rynek w jednym państwie korzystaj± ze swobody przepływu towarów w obrębie całej Wspólnoty. Pojęcie ¶rodków równoważnych odnosi się także do krajowych przepisów technicznych obowi±zuj±cych w poszczególnych państwach członkowskich.

Jeden z kolejnych artykułów Traktatu (artykuł 30) dopuszcza jednak wyj±tki od ogólnej zasady dotycz±cej swobodnego przepływu towarów: Przewiduje on możliwo¶ć ustanowienia ograniczeń swobodnego przepływu towarów w postaci krajowych przepisów uzasadnionych m.in. względami porz±dku publicznego, bezpieczeństwa publicznego; ochron± zdrowia oraz życia ludzi i zwierz±t lub też ochron± własno¶ci przemysłowej i handlowej. Ustanowione zakazy i ograniczenia nie powinny jednak stanowić ¶rodków samowolnej dyskryminacji ani ukrytego ograniczania przepływu towarów między państwami członkowskimi. Powinny one również być proporcjonalne do wagi zagadnienia. Przepisy takie podlegaj± ocenie i akceptacji przez państwa członkowskie (według zasad okre¶lonych w dyrektywie 98/34/WE o wymianie informacji, zmienionej dyrektyw± 98/48/WE).

Zgodnie z tymi przepisami państwa członkowskie zobowi±zane s± do zgłaszania pozostałym krajom UE oraz Komisji Europejskiej projektów przepisów technicznych i norm. Od momentu powiadomienia Komisji o zamiarze wprowadzenia nowych przepisów technicznych obowi±zuje trzymiesięczny okres moratorium, w czasie którego prace nad projektem powinny być wstrzymane. W okresie moratorium Komisja oraz państwa członkowskie maj± możliwo¶ć zgłaszania zastrzeżeń. Jeżeli zastrzeżeń tych nie zgłosz±, wówczas przepisy krajowe mog± zostać przyjęte. Jeżeli jednak pojawiły się zastrzeżenia, okres moratorium przedłużony zostaje o kolejne trzy miesi±ce. W przypadku, gdy projekt przepisów dotyczy zagadnień, co do których przedstawiono już propozycję nowej dyrektywy, okres wstrzymania wynosi 12 miesięcy. W szczególnych przypadkach okres dwunastomiesięczny jest wydłużany do 18 miesięcy, a okresy trzymiesięczne do czterech miesięcy.

Podobne zasady przyjęto w stosunku do projektów krajowych norm technicznych. Wyj±tkiem od opisanych wyżej reguł jest natychmiastowe wprowadzanie nowych przepisów krajowych w sytuacjach wymagaj±cych pilnej reakcji oraz zwi±zanych z ochron± zdrowia i bezpieczeństwem.

Podstawowym ¶rodkiem do eliminacji barier technicznych w handlu jest ujednolicenie wymagań technicznych w skali Unii Europejskiej poprzez harmonizację prawa. Najczę¶ciej stosowanymi do harmonizacji prawa w UE aktami prawnym s± dyrektywy adresowane do państw członkowskich, które s± zobowi±zane do wprowadzenia ich postanowień do własnego prawa krajowego.

  Czym jest Stare Podej¶cie

Przed zapoznaniem się z zasadami Nowego Podej¶cia warto po¶więcić nieco uwagi tzw. Staremu Podej¶ciu, tym bardziej, że dyrektywy Starego Podej¶cia s± wci±ż obowi±zuj±ce w dziedzinie np. motoryzacji, produktów żywno¶ciowych, produktów chemicznych i lekarstw.

Zadaniem dyrektyw Starego Podej¶cia było okre¶lenie szczegółowych przepisów technicznych zastępuj±cych przepisy poszczególnych krajów lub obowi±zuj±cych alternatywnie do tych przepisów. Miały one charakter zbliżony do norm technicznych i w znikomym stopniu uwzględniały dorobek normalizacji, zwłaszcza normalizacji europejskiej. Za pomoc± dyrektyw Starego Podej¶cia Wspólnota starała się usuwać bariery techniczne poprzez ujednolicanie szczegółowych wymagań technicznych dotycz±cych wytwarzania wyrobów. Doprowadziło to do tworzenia prawa o tre¶ci ¶ci¶le technicznej, odpowiadaj±cej indywidualnym wymaganiom dla każdej kategorii wyrobów. Opracowanie takich dyrektyw na szczeblu Rady Unii Europejskiej było trudne i nieefektywne, tym bardziej że wymagało jednomy¶lno¶ci Rady.

Cech± charakterystyczn± większo¶ci dyrektyw Starego Podej¶cia była ich opcjonalno¶ć: chociaż państwa członkowskie miały obowi±zek uznawania i dopuszczania na swój rynek wyrobów zgodnych z wymaganiami dyrektywy, nie miały jednak obowi±zku wycofania własnych przepisów krajowych, nawet je¶li nie były one zgodne z dyrektyw±. Kontrolę zgodno¶ci z przepisami dyrektywy sprawowały wyznaczone organy państwowe.

Tym samym Stare Podej¶cie nie przyniosło znacz±cego postępu w dziedzinie harmonizacji technicznej. Istotny krok w tym zakresie dokonany został dopiero w ramach wprowadzenia zasad Nowego Podej¶cia.

  Nowe Podej¶cie do harmonizacji i normalizacji technicznej

Uchwał± Rady z 1985 roku wprowadzona została nowa metoda i polityka tworzenia przepisów technicznych nazwana Nowym Podej¶ciem do harmonizacji i normalizacji technicznej.

Uchwała Rady wprowadziła następuj±ce zasady:
  • wymagania techniczne zawarte w zharmonizowanym prawie zostały ograniczone do wymagań zasadniczych;
  • umieszczane na rynku UE i oddawane do użytku mog± być tylko wyroby spełniaj±ce wymagania zasadnicze;
  • opracowanie szczegółowych specyfikacji technicznych zgodnych z wymaganiami zasadniczymi zawartymi w prawie powierzone zostało europejskim organizacjom normalizacyjnym (w formie zlecenia opracowania norm zharmonizowanych);
  • stosowanie norm zharmonizowanych lub innych norm pozostaje dobrowolne i wytwórca może zawsze zastosować inne specyfikacje techniczne w celu spełnienia wymagań zasadniczych;
  • wyrobom wykonanym zgodnie z normami zharmonizowanymi przysługuje przywilej domniemania zgodno¶ci z odpowiednimi wymaganiami zasadniczymi.

Nowe Podej¶cie może być stosowane tylko wówczas, gdy istnieje realna możliwo¶ć spełnienia wymagań w formie wymagań zasadniczych. Niektóre wymagania, np. dotycz±ce substancji niebezpiecznych, nie mog± być sprecyzowane w sposób ogólny, tak więc do nich stosowane jest nadal Stare Podej¶cie. Dla dyrektywy Nowego Podej¶cia musi być okre¶lona wystarczaj±co jednolita szeroka gama wyrobów lub identyfikowalne zagrożenie o charakterze horyzontalnym (ogólnym).

  Spójne zasady oceny zgodno¶ci (Globalne Podej¶cie)

Oprócz zasad Nowego Podej¶cia niezbędne s± także warunki umożliwiaj±ce wiarygodn± ocenę zgodno¶ci. Uchwała Rady Unii Europejskiej z 1989 roku w sprawie Globalnego Podej¶cia do certyfikacji i badań daje wytyczne dla polityki wspólnotowej w sprawie oceny zgodno¶ci, uzupełniaj±cej Nowe Podej¶cie:
  • w celu zapewnienia spójnego podej¶cia do oceny zgodno¶ci wyrobów w przepisach Wspólnoty, należy okre¶lić jednolite czę¶ci składowe tej oceny (moduły), obejmuj±ce fazy projektowania i wytwarzania;
  • należy również okre¶lić kryteria stosowania okre¶lonych procedur, kryteria działalno¶ci jednostek wykonuj±cych te procedury oraz kryteria stosowania oznakowania CE;
  • uogólniono stosowanie norm dotycz±cych zapewnienia jako¶ci (seria EN ISO 9000) i wymagań stawianych jednostkom oceniaj±cym zgodno¶ć (seria EN 45000)
  • promowane s± systemy akredytacji, stosowanie technik porównawczych, porozumienia o wzajemnym uznawaniu;
  • przewiduje się programy realizowane w celu zmniejszenia różnic między państwami członkowskimi w istniej±cych infrastrukturach zapewnienia jako¶ci (takich jak systemy metrologiczne, systemy wzorcowania, laboratoria badawcze, jednostki certyfikuj±ce i inspekcyjne, jednostki akredytuj±ce);
  • promowane jest zawieranie porozumień o wzajemnym uznawaniu, współpracy i pomocy technicznej między UE i krajami trzecimi.

Globalne Podej¶cie zostało uzupełnione Decyzj± Rady 90/683/EWG, zast±pion± następnie przez Decyzję 93/465/EWG z 1993 roku. Decyzja ta ustala ujednolicone ¶cieżki i elementy składowe oceny zgodno¶ci w ramach Nowego Podej¶cia, czyli tzw. moduły, jak również zasady nanoszenia i stosowania oznakowania zgodno¶ci CE.

System modułowy podzielił procedury oceny zgodno¶ci na szereg osobnych operacji (tzw. modułów). Moduły s± różne w zależno¶ci od stopnia zaawansowania wytwarzania wyrobu (np. faza projektu, prototypu, produkcji), sposobu oceny zgodno¶ci (np. sprawdzenie dokumentacji, zatwierdzenie typu, zapewnienie jako¶ci) oraz osoby, która przeprowadza ocenę (czyli producent albo strona trzecia).

Tak więc ocena zgodno¶ci według Globalnego Podej¶cia może opierać się na:
  • wewnętrznej kontroli dokonywanej przez producenta podczas projektowania i produkcji;
  • badaniach typu przeprowadzanych przez stronę trzeci± w poł±czeniu z wewnętrzn± kontrol± produkcji przeprowadzan± przez producenta;
  • badaniach typu lub projektu przez stronę trzeci± w poł±czeniu z zatwierdzeniem przez stronę trzeci± wyrobu lub systemu zapewnienia jako¶ci produkcji lub weryfikacj± produkcji przez stronę trzeci±;
  • weryfikacji jednostkowej projektu i produkcji przez stronę trzeci±, albo
  • zatwierdzeniu pełnego systemu zapewnienia jako¶ci przez stronę trzeci±.

Dyrektywy Nowego Podej¶cia przyjęte przed opublikowaniem zasad Globalnego Podej¶cia nie zawsze s± zgodne, lub s± zgodne czę¶ciowo z podej¶ciem modułowym.


   Patronat




 
   Partnerzy serwisu
 
   Pomóż nam tworzyć
   serwis oznaczenie-ce.pl

oceń serwis i jego
   narzędzia
podpowiedz co należy
   zmienić, a co warto
   kontynuować

Wpisz swoje uwagi
i prze¶lij je do nas
Twój e-mail:
 
 
 
Promujemy:
www.na-mazurach.pl - czarter jachtów na Mazurach, mazurska prognoza pogody, Mazury - przewodnik, mapa Mazur
www.karta-rabatowa.pl - Żeglarska Karta Rabatowa: czarter jachtów na Mazurach, czarter jachtów morskich, rejsy morskie, szkolenia żeglarskie